Buhramlı mı Burhanlı mı ne skimse o günler işte..

Uzun zamandır yazmıyorum, aslında yazıyorum da buraya yazmıyorum çünkü o kadar olumlu eğlenceli şeyler yazdıktan sonra (en azından kendi adıma) şimdi sıkıcı şeyler yazmak hakikaten tırto oluyor.. Dedim ya buhramlı günler(hala burhan, buhram ikilemindeyim) diye birader sanki panikatak geçiriyor insan.. Birde kaygısız yaşayınca ve ani bir çöküş gelince çevrendeki olumsuz olan herşeyi görmeye başlıyorsun, içine kapanıyorsun stresten dolayı hastalıkların da hortluyor aman ölüp kalacağım şurada diyorsun.. Şimdi '-Neyin var?' diye soracak olursanız -ki ben sanmıyorum soracağınızı, nene zihniyetiyle '-Ayh Oyh Off nem yoh ki yavrıııım..' diye cevap veririm pek te anlatmam haliyle.. Böyle karnına ağrılar giriyor, üzülüyorsun ve o kadar gurur yumağı olmana rağmen yağlanmamış kapı menteşesi sesine benzeyen garip sesler çıkararak arada ağlıyorsun falan.. Bunu çevrendekilere bir süre farkettirmesende sonra sormaya başlıyorlar '-Lan neyin var?' diyerekten bu sorularda tuz biber ekiyor lakin pek ilgilenilmeyi sevmeyen biri olduğumdan duvar olarak karşılıyorsun soruları..

Hayır arkadaş hani şu Carte Door reklamları vardı çocukken, abla 30 yaşında hala bekar oturuyor evde ot gibi yalnız, hani menapozdaymış gibi ben onun aynısını yaşadım ama Carte Door kabının içinde halamların geçen geldiğinde yaptığı mercimek köftesini bulunca hayat bir kez daha şamarını yüzüme vurdu.. O an anladım ki hayattaki beklentim biraz lüks olan çikolatalı dondurmayken halktan biri olan günlerin vazgeçilmez yemeği mercimek köftesiymiş, belki de ilahi adalet Caner'in depresyonlarıyla gel-gitleriyle dalga geçerken bi an kendini içinde bulunca ve bu daha ciddi sorunlar içeriyorsa bu 23 yaşında çok tırto bir dönemden geçiyorsun demektir. Evet ; Ta kendisidir girmeyiniz tavsiye edilmeyendir, annelerimizin çocukken cıs dediği, kaka dediği ilaçlar gibidir şeker sandığımız tansiyon hapları gibidir.

Güncelleme: Buhran' mış be...